binlerce yıl önceydi
kaşıyordum başımı
ne yapmalı
sözü nasıl
sunmalı da
hatırda tutmalı

acaba dedim
nutku ne tetikler
fazla da düşünmedim
şöyle bir devindim
ve hecelerime ruh verdim
dirildi kelimeler

daraya
kara
kabaya
heba

ustur
sustur
sindir
bindir

satır
katır
hatır
batır

temiz işti
olay buydu ve
tarih değişmişti

ben icat ettim
kafiyeyi
redifi
iyi mi ettim
etmedim
nitekim
şimdilerde
bilemedim

niye de?
şöyle

yazarken kasılıyor
ve büzülüyor
daralıyor
ıkınıyor
sıkılıyor
mırın kırın
ediyor
zamane
şair ve
şairelerim

a güzellerim
ben sizin
en evvelinizim
ilkiniz
ikliminiz
felsefeniz
öğretiniz
sevgiliniz
benim

duyguyu anlatmak içindi hepsi
kelimelere lazımdı bir altın tepsi

bakın bakın
böylesi kasmak işte
mecbur değilsin
hissi böyle resmetmeye

vaktaki binlerce yıldır vaz geçmediniz
içini oydunuz sözün dışını süslediniz
süpersiniz...

tarihin derininde o zaman
ruhumu ruhuna üflediğimde
hecelerin
ne bileyim
ben müneccim miyim
toza bulanacağını meydanın
nesirle şiiri sihrettiğimde
ortalığın toz dumanının
diri cesetlerin
kuru dudaklarında
sözü boğacağının

neyse yani
atasını bilin
istedim
bu işlerin
ötesi yok hani
bilmem
iyi ettim
etmedim

geçmiş olsun
hepiciğimize
helal olsun
kalemlerimize

kafiyelerim
rediflerim
şiirlerim
şair ve
şairelerim
benim

mailis nalars ben kafiyeyi icat ettiğimde yazıtı mö. 3420