hoşgeldin ey yolcu!
sana kahve ikram etsem
benim elim
şeyh Şazeli’nin eli değil
bilesin.

edep ile aç kapısını
bu hanenin
duvarları yıkılmasın.
burası han değil
ben hancı değilim
canım sıkılmasın.

dur.
dur gitme, alınma
hemen kırılma bana.
hem diyeceklerim var daha.

burası vefasızlar yurdu;
gidenler dönmedi
sitemim ondandır.

ama bil ki burada
uyku da haram sana.
çünkü viran olmuş
hanenin döşeği
Ketenci’nin önündeki taştır.
söz bitmeden
ölüm de yok sana.
ve söz
bitmedi daha.

Yolcu!
lakin benim sözüm
önce maşuk’a dır.
çünkü o
elimin ermediği
dağlar ardındadır.
ve ona tek sözüm
yalnızca
"hayyeales-sıla" dır.

bazen de sözüm benim
Zühre’ye dir;
o ki,
bu şehrin dar sokaklarına
gökten düşendir.

yolcu !
sen yine de gitme.
gitme ki
viran olmuş haneye
senden başka gelen de yok.

sana söz;
dipsiz kuyaya
en son seni atacağım.
çünkü önce
yüreğini söküp
közde yakacağım.

kal benimle ey yolcu!
sakın gitme.

benim sözüm sana
bitmedi daha.

(kesik minare’nin günahkar müezzini)
01 Temmuz 2009 / Elmalı