bilinmezlik duygusuyla körelmişti en değerli varlığı
sonsuzluğu kucaklamayı bekleyen bebekler gibiydi sukuneti
son kez diyordu - soluk soluğa kalışını izlerken
birden karşısında beliricekmiş gibi hissediyordu onu
her bir cismin yansıması, yansımalarda masallar, masallar içindeyse yine o vardı

güneş saçlarını salmıştı artık. karşısındaydı işte o
onun yüzündeki karanlığı yok etmek istercesine kuşatmış, kucaklamıştı her bir diyarı

şimdi susuyordu tüm bilinmezlikler sadece aşk, sevgi kalmıştı yanlarında
oturup konuşmak zordu bir şeyleri
sadece gözleri bir şeyler anlatıyordu birbirlerine
bir başkasının anlayamayacağı derinlikte

soru sormak arzusuyla dolmuşken beyin, yürek..
kendilerince yasaktı büyünün bozulacağı korkusuyla

saatlar birbirini kovalarken bu aşk olduğu yerde duruyordu
bir karara varıp ayrılma vaktiydi belki de zaman
ama işte yok bu aşk olduğu yerde, sona yakın bir durakta
Azraili bekler gibi bekliyordu, gelene gidene bakmadan