yorgunum..diyceksinizki neden?
en çok sevmek yordu beni..
sevgi denen şeyi fazlasıyla yaşadım..
yeri geldi mutluluktan göklerde hissettim kendimi..
yeri geldi yerin en derin köşesinde kalmış gibi yanlız..!
hani ufak çocukları şekerle kandırırızya,
hani onlar şekeri görünce ağlamaktan vazgeçer sevinirlerya,işte sevgide böyle bişey..
kendini en yanlız hissettiğin anda karşına biri çıkar ve hayatın değişir..
önceleri mutlu olursun..zaman ilerledikçe herşey biter ve üzülürsün..
aslında karamsar değilimdir ama sevdayı anlayamadım hiçbir zaman..
zaten iki seçenek vardır.ya karşılıksız sever hayatını karartırsın,ya da karşılıklı sever yıpranırsın.
öyle bişeyki her ikiside insanı yoruyor gerçekten.ben ikisinide yaşadım..
ilk aşkım karşılıksızdı ikinciside karşılıklı..ikisindende pişmanlık duymadım.
kimi zaman keşke hiç yaşamasaydım bu duyguları diyorum.
tabi bunu söylediğim zamanlardaki halimi düşünün:)
insan sevsede kötü,sevmesede..yanlızlık Allah’a mahsus demişler..
çok doğru bir laf.insan yanlız kalırsada kafayı yer zamanla..
yani bu aşk,sevgi denen şeyi düşünmesi bile insanı yoruyor.
insan hatalar yaptıkça bazı şeyleri anlıyor..yaşayarak öğreniyoruz..
bu tecrübeler kimi zaman zorlasa da insanı yinede güzel.. yaşamakta,sevmekte,sevilmemekte,gülmekte,ağlamakta hepsi ayrı ayrı güzel..
sevdiklerimizin kıymetini bilelim..gün gelir sevdikleriniz sizden ayrılır çok pişman olursunuz..
keşke,keşke deriz ama geri dönüşü olmaz..
her gün nefes alıp yeni bir güne başlıyorsak,yaradana şükür edelim.
bir gün hepimiz yanlız kalacağız..
hayatın,etrafımızda yaşayanların kıymetini bilelim olurmu?