Sen, karanlıkta parlayan bir nur,
Bense aydınlıkta bitmez geceyim.
Sen, en son nefeste gelen bir ömür…
Bense sayfalarda silik heceyim.

Sen, gönlünü mermere nakşetmiş heykel
Ben dibi karanlık görünmez çukur
Sen, hayatı ışığa sürükleyen el
Ben de bu boşlukta köhnemiş fikir

Sen, tamlığa yakın tamamlanmadan
Bense varlığımla görünmez bir iz
Sen, en son merhaleye ulaşamadan
Ben önünde engel, geçilmez dehliz

Sen, içyüzü bilmece dışında çokluk
Ben bitip tükenmiş bir et yığını
Senin varlığında yok oldu yokluk
Bense mazisinin bir kördüğümü

Sen, biçimli suret, ışıklı sütun
Bense sokaklara atılmış bir leş
Sen, vitrin misali eksiksiz; bütün.
Ben de bu diyarda sadece boş ses

Sen, uzaktan bana gelen bir yolcu
Ben, senin adına ortak bir isim
Sen, yaşanan sahnede usta oyuncu
Sen ve ben; ikimiz, bölünmez cisim