Seni dilemiş rûhum tahmînimden daha çok
Hâk yaratmış dünyayı, hoş bulmama nedensin
Fânî âlem içinde farzet hiçbir şeyim yok
İyi bil; bâkî olan herşeyi veren sensin!

Öpüp başıma koydum seninle şerri, hayrı
Bütünleştim kopamam, kalamam senden ayrı
Ben ne yaptım ki; söyle, seni sevmekten gayrı
Kalbime ilmik ilmik sevdâyı ören sensin!

Bir bir saydım teninde benlerin nakışını
Hüzünle takip ettim günlerin akışını
Sensiz or çıkıyorum bu hayat yokuşunu
Menzilimin sonunda karşımda duran sensin!

Kıskansın; mehtâba ben râkip gördüm yüzünü
Aklım başımdan gider duysam bir çift sözünü
Saf bala benzetirim nûrdan parlak özünü
Benliğim yitse beni bensiz de gören sensin!

Güneş seninle doğar, batar her gidişinle
Güzler bahara döner nârin bir gülüşünle
Zamanı durdurursun hep mağrur bakışınla
En hoş anılarımı ömrüme düren sensin!

Aşka bend kurma hazdan dolup dolup taşayım
Baktım kalp ateşine, sen har ben de maşayım
Seni görmediğin an ecelle başbaşayım
Ölsem bile canınla canıma giren sensin!

Gel Kederli köşküme tüm gönlümü almaya
Sevgimin ebedîyyen tam tâlîbi olmaya
Mevlâm özen göstermiş beni sana salmaya
Bilirim bir tek O’nu, bir de tek yâren sensin!

Kederli©Almanya, 29.06.2009