Ruhun uyanmalı artık
Bak ben kaçıncı çölü aştım yine bu gece
Kaçıncı dağdan atladım
Uyuyorken sen şiltelerinde
Ben okyanusları kadehlerime aldım
İçimdeki volkan gözlerime buğu yaptı
Ve tüm yaralarımı dağlıyor okyanusun ayakları

Dudakların başkaldırmalı artık
Bendeki kan kaybını durdurmalı
Geçecek başka argıt kalmadı
Sen huzur nedir bilirken
Ben hiç dinlenmedim
Kaçıncı gece yağmurundan yıldız yaralı çıktım
Her yer kuş ölüsü dolu
Bulutların narası sustu
Aşk yudumlayamıyorum koşmaların arası
Her yer satılmış yürek dolu
Çarpamıyorum kapıları

Kalemin susmamalı artık
Topladığım dalgalar var çıkınımda
Senin hakkına da ayırdım seslerini
Tek başına dinlemek inan eziyet gibi
O küçücük minare bile sesliyken bu denli
Tabanımdan korlar ayıklamaktan sıkıldım
Hem de çok acıyor bu sana amade canım
Çöz dilinin düğümlerini
Dökülsün kelimelerin
Çöz elinin kilitlerini
Özgür kalsın kalemlerin

Gözlerin arınmalı artık
O ihanetlerin sarhoşluğundan
Ki gelmeyişin bile ihanettir sapına kadar
Bilmez misin sensiz bir dakika dahi yıllar gibi yakar
Bilmez misin her yer beyaz
Her yer kar
Ve her yer efkâr
Bu soğuk
Bu ayaz
Bu yalnız kalmış bakışlardaki ıssızlık sözleri
Nereye kadar

Sessizliğin çığlıklanmalı artık
Tüm seslerden feyz almalısın
Martıları da duymuyor bu aymazlığın
Nasıl da her seherde sil baştan bağırırlar
Ki duy diye tutarım kanatlarını
Canları yanar
Yüzümü yaralarlar
Bu çizgiler martılardan artıklar
Her biri el yordamı anlatır seni bana
Sen görmüyorsun ya
Bakmıyorum artık aynalara...

ASLI DEMİREL...