Duydum ki sinene vurmuş hançeri,
Ayrılık canını yakmasın Zümrüt,
Sen benim canımdın candan içeri,
Dünyayı başına yıkmasın Zümrüt.

Kederi gönlünden silmek isterdim
Derdini paylaşıp bölmek isterdim,
Mutlu olduğunu bilmek isterdim,
Kıyamam yaşların akmasın Zümrüt.

Bazen kâbuslarla bölünür düşler,
Öyle ki insanın içine işler,
Zamanla düzelir ters giden işler,
Olanlar canını sıkmasın Zümrüt.

Zehretme kendine ekmek aşını
Olur olmaz yerde dökme yaşını,
Yıkılma dimdik dur eğme başını,
Kimseler sana hor bakmasın Zümrüt.

Bilinmez hayır var inan şerlerde,
Sabretmek gerekir bazı yerlerde,
Kara yazgı ,kara kader derler de,
Ağzından isyanlar çıkmasın Zümrüt.

Hasan der Tanrı’nın dediği olur,
Su akar sonunda yolunu bulur,
Gün olur tüm dertler geride kalır,
Gönlün sabretmekten bıkmasın Zümrüt.

Hasan Hüseyin YILMAZ