nefes almasıyla başladı herşey,
gün be gün alıştı kalabalığa, alıştı yalnızlığa... böyleymiş kural dedi önceleri..sessizleşti... adım attıkça tökezledi..
eğildi bazen...bazen dirildi...
anlam veremedikçe sesi yükseldi...
anlam verdikçe ilerledi...
oyuna başladı...
kurallar bulmaya...
o da aldattı... aldatılanları da anladı... o da aldandı
alkış sesleri duydu bazen... bazen sessiz çığlıkları
yabancılaştı...alıştıkça dünyaya
yakınlaştıkça uzaklaştı...
evren ona verdikçe aldı...
aldıkça doymadı
doydukça alçaklaştı
hak nedir onu öğrendi önce..
sonra hak etmeyi.. hak vermeyi... hak yemeyi...
gülmeyi öğrendi önce...sonra ağlamayı sonra ağlatmayı
sevmeyi öğrendi önce sonra sevilmeyi sonra reddetmeyi...
insanım dedi önce ben insan!...
sonra anladı o çok uzaklaşmıştı...
cennette sandı kendini bir an...
güneş değilmiş onu gittikçe ısıtan
anladı...
varım dedi bi zaman...varlığının nedeni yok olmakmış...
anladı...
anladıkça bindi üstüne yükler...
dayanamadı...dayanamadıkça ağladı...