-- GURBETİ SEVEMEDİM--


biz 96 yılında düşdük gurbete

o zamanlar çok küçük biriydim

ilk okul beşe gidiyordum

köy mahallini bırakıp

istanbul’lara ekmek için gelmiş babam

çalışıp,kazanmak için

çocuklarıma güzel gelecek hazırlamak derdi

annem köyü özlerdi her zaman

en çokta anneannemi

ahh diye bir ses duydum derinden

bu ses babamın yüreğine işledi

dinmez bir hasret vardı bende

küçük gözlerimle baktım pencere kenarından

havanın sisli gölgesi cama yansıyordu

yusuf diye arkadaşım vardı o zamanlar

yeni yeni tanışmıştık yusuf ile

o ideali yüksek bir çocuktu

düşüncelerimiz aynıydı belki de

ama benim içimden geçenlerle bir değildi

derin bir vuslat akşamında kaybettim onu

okul yıllarım da hep beraber takılırdık

zaman zaman onlara giderdik

off off ne günlerdi....

ben gurbeti sevemedim ki

hayallerimi köyde bırakmıştım

hatıralar anıları sarmaya başladı

on yaşımda geldim istanbul’a

unutulan bir sevdaydı bıraktığım

ama mecburdum istanbul’a alışmam

dedem koca şehir istanbul derdi

babama yalvarmış gitmeyin diye

babam kafasına koymuştu,kararlıydı

otobüse bindik taa şuramda ağır yara

yaşım ilerledikçe hayatı daha iyi anlamıştım

sağ yanımın boşluğunu biraz daha erken vardım

sadece düşündüm,gözlerimden yaş akarcasına

ahh bu gurbet kimleri çaldı benden

hayat günden güne zehir oluyordu bana

günler geçti zamanla........

hafif orta boylu,esmer tenli delikanlı olmuştum

annemin sesi kulağımda çınlardı

bana baktıkça içinden gülerdi

köyümü özlemiştim bir gece aklıma geldi

yorganı kafama çekip düşüyordum

amcamın oğlu var kemal

bize gelmişti,istanbul’a yeni geldiğinde

sarıldım boynuna sanki hiç görmemiş gibi

kokusunu taa içime ciğerlerime kadar çektim

off dedim amcaoğluna

gözleri ıslak nemli yaş gibi

baktı bana şöyle bir

odama geçtik beraberce

ben,köyde havadisleri sordum

amcaoğlu iyidir dedi

bu sene gidecektim ne pahasına olursa olsun

o zaman paramız yoktu

köye gidemiyordum

için için kendimi yedim

herkes gidiyordu ben kalmıştım

kim biliyordu köyü özlediğimi

insanın memleketi bambaşkaydı

insanları,suyu,havası

bu gurbet köyü unutturur derlerdi

ben unutmadım.........

nasıl unutulurdu elbistan yeli

dağları ovasıyla bir yeşillik alanı

pınarbaşı kenarında suların aktığı

bizim memleket anlatılamazdı

ancak yaşamalıydık her anı.....

türkiye’min her memleketi güzeldi

insanın doğduğu topraklar daha başkaydı

ben gurbeti hiç sevmedim,sevemedim

annem benim gibi düşünürdü

köy havası başka olur derdi

babam,nerde para kazanıyorsan

orası senin vatanın yurdun der

kaşlarını çatardı iki de bir

ama ben öyle düşünmüyordum

herde olursam olayım

benim için köy bambaşkaydı

uzak kalmak bile bana acıydı......

@ESMER_EFSANE@