Sesin düştüğü an içime, gülüşünle dünyanın sekizinci harikasını keşfe doğru yol alır gözlerim.
“Sen” düşüncelerini doldururken yürek cebime, aheste bir nefesin ilk adımı atarım sana doğru.
Bir şarkı düşer dudaklarıma adın gibi ..
Ezbere yaşanmış bir ömrü çıkarırken üzerimden, yalın ayak kaçışlarım olursun.
Gecenin ağır düşlerini yüklemekten vazgeçer fırtınalı geçmişim.





Ve hıçkırıklarla boğarım tüm yakarışları...
Rüzgarlar yorgun düşer, tenha bir sokak başında vurulur ayrılıklar.
Gözlerin değer gözlerime, işte o an sobelenir hayat.

Gecenin rimeli akmış, siyaha çalmıyor artık kendini.
Parmak uçlarında yaşlanan umutlar, yeni çocuklar doğuruyor,
Mutluluk kaf dağının ardında değil gülüşünde saklı.
Hiç bir çene kırmıyor artık hevesleri, ve hiçbir hayal eskisi kadar ifrit değil kendinden.
Gel faali olalım biz bu gecelerin..
Çalalım, gökyüzünün mavilerini.
Yağmur insin bu şehre, arınalım tüm acılarımızdan..
Hayatı ıslak bir kaldırım taşı üzerinde temize çekelim.




Bak bu gece hüzün demlemekten vazgeçtim.
Hadi bir kahve ısmarla bana, Bir gülüşünün kırk yıllık hatırı kalsın bende.