Bu gün, babalar günü.
Gözerim daldı yine yıllar öncesine,
Aklımda hala yıllar öncesindeki geçmişim,
Götürdü hayallerim beni,
Eski yıllardaki günlere;

Babam geldi aklıma.
Saçsız başı, nasır tutmuş elleriyle,
Babam;
Meşhurdu babam,
İnce sardığı, tütün içmesiyle,
Ve bir de, şu çok sevdiği kenger kahvesiyle;
Kavını, çakmak taşıyla tutuştur
Öyle yakardı tütününü;
Onun bu, tütün içişi geldi aklıma;

Nasıl da kokardı, kavın kokusu,
Çakmak taşının ucunda.
Burcu, burcu yayılırdı kav kokusu ortalığa,
Şimdi,
Koklar gibi oluyorum onu;
O yanan kavın, güzel hoş kokusunu;

Sonra dalgın, dalgın bakışları geldi
Aklıma babamın.
Nedendir bilmem hep düşünürdü,
Yaşlı babam tütünü yercesine içine çekerken,
Çoğu kez pencerenin önünde;
Dışarıyı seyrederdi.
Bakardı camdan, taa uzaklardaki mezarlıklara.
Gözleri dalgın,
Ve hüzünlü, ama hiç ağlamadan;

Sanki o ölümünü, düşünürdü,
Bakarken tam karşısındaki mezarlığa.
İçindeki taşları başındaki sakız ağaçlarını sayar gibiydi.
Ya da,
Kedine kızar gibiydi,
Eşini dostlarını özler gibi uzaklara bakarken,
Ya da bir gün kendi de ölür giderse,
Göreceği cennet cehennemi düşünür gibiydi,
Ama o düşünürdü;
Derin, derin, çekerken tütününden,
Sarı nasırlı parmakları ile;


Hala gözlerimin önünde.
Hatırlıyorum gittiği kahvehaneyi.
Hatta,
Her akşam üstü, oturduğu ahşap sandalyeyi,
Tam evimiz karşısında yolun üzerindeydi
Çoğu kez yalnız oturur da,
Hep düşünürdü babam;
Kenger kahvesini, içerken sandalyesinde,
Elleri nasırlı, nasırlı;

Babam.
sen dertlerle doluydun,
Sen üzüntülüydün o günlerde;
Ah,
Az çekmedin sen.
Bilirim şu kara bahtının, elinden,
Nasıl da, içerdin, o zehri
Tütününü,
Sabah akşam demeden.
Hep dalgın gözlerle sakız dolu mezarlığa bakarken.

Babam,
Göz yaşları dökmezdin.
Yine de içinden ağlardın bilirim sen;
Hep dalgındın bakardın,bilemediğim yerlere sen.
Gün gelir sinirlenirdin.,
Ya da, önüne gelene bir bahane bulup kızardın,
Kızsan da yufkaydı, yüreğin,
Seni hiç unutmadım, unutmam babam ben.

A.Yüksel Şanlıer
20 Haziran 2009-06-19
Antalya.