1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1131
Okunma
Ufuk çizgisi dizdi bulutları üstüne.
Güneş renkleri bağışladı.
Günün, üzerinden attığı yorganı
Gece çekerken hafiften,
Geçti gökyüzüne yıldız alayı.
Tanrı nefesiyle bir damla bıraktı.
Toprak suya doydukça
Ruh bedene aktı.
Doğdu insan
İnsana susadıkça…
Merhamete sığınırken masumiyetler
Çamur yoğursa da eller
Tırnak uçlarından fışkırdı filiz,
Yüreğin derinlerine kök saldı
Candan öte canana diriliş…
Sen!
Başımı döndüren!
Albatros kanatlarından beyaz gölgem!
Rüzgârına kayboldu zehr-i figânım.
Yüzümde dolaşan
Tenime akan bakışlarını âti eyle.
/Dün güne bağlandıkça ebedî
Sözlerim cümlelerinde kilitli…/
ezgi ç.
20.06.2009
Cevap Yaz