Artık suskunum
Derinliğin girdaplarında solgun bir yorgunum
Nedenlerden bizar olmuş kırgın ve yalnız miskin yolcuyum

İnanmak yoruyor
Teslim olmanın sancısıyla mütemadiyen kanıyor
Acıların şöleninden davet alarak yüreğimi ızdırap dağlıyor

Belki bir duysan
Kalbi fütuhatından konuşarak anlam bulsan
Bir parça kalan canımdan medet ummasan ve hali yormasan

Ben şimdi ne deyim
Halimin perişanlığı aşikârken umut mu vaat edeyim
Naçarlığıma kefilim ve sessizlik içinde nefeslenerek giderim

Yıllar neler öğretti
Ömür zamansızlık cenahında anlamlaşan bahtiyardı
İdrak eden gönüller irfan için umuda hevesi derleyip ağladı

Aşk asudeliğinde andı
Kalbi inşirahlar ikliminde hakikati anlatan hardı
Sevda bunun için nam bulan vuslattı ve ruhun hilkatinde vardı

Ne kadar zülfün arsa
Ten insicamında vazgeçilemeyen zarureti hayâysa
Edep kendi dirliğinde aşkın mutlakıyeti aranan süruru hazsa

Yüreğim hicranı sorsa
Hüzün gecelerimin arkadaşlığını bir gün bıraksa
Gönlüm umutların ufkunda halime muhabbeti ne olur yaşatsa

Sessizliğimde eriyorum
Ömrümün kalan nefeslerinde sukuta çekiyorum
Mısraları kemali yet güzelliğinde yazamıyor ve hayâ ediyorum

Dertleşmek adına yazıyorum
Kim ne kadar halimi anlayacak asla bilemiyorum
İşte her ne hikmetse böylece serzenişlerimle iktifa ediyorum


Mustafa CİLASUN