İçin/mde ölürken
Sonlar
Döşümde yine
Öfke nöbetleri

Acizlikmi dersin
Bıkkınlıkmı
Koy sen adını

Hangi köşesinden
Tutarsan
Uyduracaksın ayak

Düşüyor gözlerim
Yıldızsız küskün geceye
Kayıyor dileklerim
Saklanan hasretine

Sanki ızdırap
Tuttunduğun dal
Cılız kollarına cizikler
Açtıkça
Verdiği acıyı
Sorma

Ne kadar al umudunu
Desende yanına

Döküldü yine
İtinayla koyduğum cebimden

Anladım

Hoyratça
Ve
Tepe tepe sokuşturmalıyım

Belkide
Fırlatıp atmalıyım

Umut dediğin ne ki

Ne ki

Sabahı akşama
Geceyi de vurup sehere
Devirmek
Sensiz takvimleri

Selamsız kıyımların
Usumda şarapnel izi
Ufalanıp
Kalabalıklarımda suskun çığlık
Yükseliyor
O kara bahtlı sevdamın
Açtığı yaraların da

Ne bu ya

Sıkıldım

Gülmek yok
Ağlamak yok
Sevmek yok
Umudum hiç yok

Yüreğimden
Usuma
Ordan yüreğine
Demin akışı ne öyleyse

Hiç
Koca bir hiç mi yoksa
Dokundunmu bak
Bütün canlı hücrelerim
Senin parçan
Sen kokan

Öldür
İster bende ki seni
İster uzan bana




delikızım


BOŞVER inadım geçiyor bEdeLsizöZLediMbeNyineseNİ