Susmasaydın, sevdiğini haykırsaydın rüzgâra duyardım seni
Ne kadar uzağında olsam da...
Sevdiğini bilseydim, bir bilseydim belki daha farklı olabilirdi her şey,
Belki bu sevda canını bu kadar yakmazdı,
Yürümezdin ıssız sokaklarda bir başına..
Yanındaydım hep senin, fark etmedin mi?
Ben hep seninleydim,
Gözlerindeydim…
Sevsen de, sevmesen de yüreğinin bir köşesindeydim.
Farkındaydım senin sevginin…
Yüreğinin nasıl sevgi dolu olduğunu biliyordum.
Ummadığın anda bir mutluluktum senin için belki de
Bilmediğin, sebebini bulamadığın bir mutluluk…
Belki de bir şiirdim, dudaklarından dökülüveren,
Belki bir acıydım içini yakan…
Ama hep seninleydim,
Yüreğindeydim…
O güzel gözlerindeydim…
Ben hep senin yanındaydım…
İstesen de istemesen de yüreğindeydim..
Sen fark ettin, söylemedin…
Ben hissettim, sustum…
Daha ne kadar böyle gidecekti?
Daha ne kadar yüreğini kapatacaktın?
Hep bekleyecek miydin çaresizce?
Yoksa isyan edip vazgeçecek miydin bu sevdadan?
Şimdi bunları bana yazdıran senin cesaretin oldu…
Senin yüreğindeki sevgi oldu…
Ben hep seninleydim…
Sen bilmesen de ben hep senin yüreğindeydim, gözlerindeydim…
Ve hep seninle yüreğinde olacağım…
Hep gözlerinin en derininde olacağım…