Dost dergahına,varıp oturmuşum,
Yârân aşkına,ben yanıp durmuşum,
Ol demiş yârân, ham-iken olmuşum,
Dost dergahın da,Tanrı’m anılırken.

Köz olan gönül, yanıp alevlenirken,
Hep Allah dedim, göz yaşı dökerken,
Zemzem su içip,tuza ekmek bandım,
Dost dergahın da,Tanrı’m anılırken.

Köz gönül yanıp, küle dönüşürken,
Dedi bir yârân, dur daha çok erken,
Yanıp durdukça, feyzler alan oldum,
Dost dergahında, Tanrı’m anılırken.

Usul öğrendim,yere bağdaş kurup,
Sevgi öğrendim,hep şıhımdan sorup,
Çok şey öğrenip,heybemi doldurdum,
Dost dergahında,Tanrı’m anılırken.

Aşk dergahında, Allah’ı anarken,
Namazlar kıldım,Allah tek’dir derken,
Yandım gönülden,Allah dedim durdum,
Dost dergahında,Tanrı’m anılırken.

Dediler ! piştin, düne kadar hiç’din,
Hak ’ kı öğrendin,gönlün genişlettin,
Hak hukuk görüp,eğriyken doğruldun,
Yanlış kul olma, var git hak yolunda.


A.Yüksel Şanlıer
16 Haziran 2009-06-15
Antalya