Aşındı zavallı göz kapaklarım
Akşam sabah sile sile usandım
Üzülmesin diye dost ahbaplarım
Yalancıktan güle güle usandım

Bal küpüne girsem dinmiyor acım
Tebessüme güler yüze muhtacım
Yalnızca kendime yetiyor gücüm
Saçlarımı yola yola usandım

Azalmak var iken artar telaşım
Canıma sinmiyor ekmeğim aşım
Mahrum taş koymuyor sevdalı başım
En sertine çala çala usandım

Gecelere hüzünlerle başlarım
Kirpik nemli çatık olur kaşlarım
Paramparça hayallerim düşlerim
Uykuları böle böle usandım

Dağlarca yük varmış gibi boynumda
Şimşekler çakıyor sanki beynimde
Gün batımı iki elim koynumda
Köşelerde kala kala usandım

Cezası müebbet gönül çalmanın
Ödülü göz yaşı aşka dalmanın
Aşkı bilmeyen den mutlu olmanın
Tarifini ala ala usandım

Meçhul yollar gibi sonu gelmeyen
Gittikçe uzayıp bitmek bilmeyin
Geçeğe dönmesi mümkün olmayan
Hayallere dala dala usandım

ŞENER’İM kıvama gel artık pişip
Etrafı yıkayım deme ha taşıp
Her nereye gitsem dönüp dolaşıp
Aynı yere gele gele usandım

Ahmet ŞENER