Gün dönümüne yenik düştü sevda muştusu
Kalmamıştı korkulardan yağız atın kuşkusu

Selamını iletmekti yıldızlara harman yerinde
İkindi selasının yankılarına kader derinde

Gül yüzüne bakamadı şıkırdadı beşi bir yerde
Yarin fistanına sevda düştü gece gizlice

Seyrüseferin ardından koştuk uzun yollara
İhaneti kavurduk ve savurduk acı yıllara

Her kim ki zulmün meydanında çember çevirir
Zurnayı çaldıkça kel görünür takke yana devrilir

Yarin koynundaki yılan bile edayla bakar
Sepetçiler kasrında her gece alemi yıkar

Mehir istedik verdi gül yüzlü bir gardiyan
Pos bıyığında selam durdu yalana zaman

Geri dönüşlerin yankısında ayaklandık ya biz
Hani savcı, hani hakim, hani mübaşir hepsi ikimiz

Meğer sana seni anlatmak kadar zormuş sensizlik
Budur, beni yakan, topaç çeviren o sessizlik

Bodur boyuna rağmen Dünya’yı kucaklıyorsun
Ben diye her gece düşünde gölgeni bıçaklıyorsun

Sıska ilmekler attık bakir sabahlara keseden
Dönüşsüz sokakların köşebaşını tuttuk hisseden

Gel demiyorum, git demeye gücüm olmadı ki hiç
Altın boynuzumu tavan arasında saklıyor Haliç

Mahzun bırakma masum inanışları kendinden
Dövmeleri sildirme yanı veren bedeninden

İşte budur bir minarenin dibinde Agop’un duası
Doldur dedikçe boşalıyor fakirin kumbarası

Her insanın boynunda incidir sevmek sevilmek
Onu dizmekte birincidir yar ilmek ilmek

Kenarında, kıyısında dolaşıyoruz ya böyle aşkın
Dolaşmayanlar izlemekten her gece düşüyor şaşkın

Dolayısıyla yüklüyoruz ayrılığın suçunu kapkara bir kumruya
Şişiyor ekmek olmadan teknesinde zevk hamurunda Maya

Gelip geçiyoruz zamanın içinden zaman geçmiyor
Yar badeyi felek sunmadan saadetle içmiyor