Yaşlı çocuklardık ihtiyar bakan
Pencerelerdi yüzümüze
Tül tül çarpan
Katledilmiş kavramlardan
Çılğınlıktı bize kalan

Sevgi dediler o kocaman yalanlara
İnanmadık

Başımızı öne eydik
İman edememekten
Yıldık

Daha henüz çocukken

Gençtik gözleri sürmeli
Gençlikten geçerken
Anlatamıyorduk derdimizi
Suskunluğumuz boğazımıza düğümlenirken

Katletmeye çalıştık aşınmaları
Engeller engel oldu
Aşamadık

Korkutulmuştu
Bilinç altı
Yaşayamadık özgürlüğümüzü
Öcülüğünden

Ve tutunmak hayata
Pervazsızca göz kırptı

Mücadele dedik engebelere
Asamadık
Ceset kokan fikirleri
Sorun bizim meselemizdi
Ve bu günkü yerinde zamanın
Aşina oldu alışkanlık
Bir fincan kahve gibi, hatırnaz

Ortaklıklar kaldı düzene
Paylaşırken yalnızlığımızı
Yasal yaşamak
Üretmek vesaire
Nihayetin de,şiirlerle kıpraştı yüeğim
Hayata karşı
Tüketirken son hızla zamanı
Hiç unutmadık
Biz yaşlı çocuklardık
İhtiyar gözlü
Hayata hep genç bakan
O yüzden hiç yaşlanmadık