Bazen içindeki aşk ateşi söndü dersin!ama yanılırsın
Söndü gibi gözüksede küllerin arasında için için yanar
Ve sende öylesin;Ne kadar bitti desemde bitmiyor işte
İnsan sevdigini unutamıyor
Bazen öyle bir an gelirki hırsından söküp atmak istersin ona ait herşeyi
Öylede zannadersin
Ama gün gelir bakarsın ki herşey yerli yerinde,kaybolan hiçbirşey yok
Kendinden ödün verirsin ve hatırlarsın o eski mutlu günleri
Ve sonra sona yaklaşırsın
Seni terkedipte gittigi gün gelir aklına
Herşeyi yakar yıkarsın
Ama içindeki duyguları asla!Söküp atamazsın
Hep içindedir,aklının gizli bir köşesinde saklıdır
Gün gelir alevlenir,gün gelir durgun sular gibi durulur
Hep unutmak istersin,ve unutursun
Mevsimlerin geçtigini,kuşların cıvıltılarını
Kendinide unutursun,bakmadıgın aynalarda yüzünü
Ama onu unutamazsın?
Çünkü o ilk aşk ilk heyacandı
Kıyamazsın ona hiç incinmesin istersin
Sesini duyunca titrer bedenin
Ellerini tutmaya kıyamazsın
Tek kelime tek hecedir o dilinde
Bildigin tek isim onun ismidir
Bazen dalarsın;Karşındakini ona benzetirsin
Hep onun özelliklerini başkalarında arasın
Acaba şimdi yanımda olsa nasıl olurdu diye düşünürsün
Hiç gülmeyen yüzüm onun yanında gülermi dersin
Hep onun gülüşü aklındadır
Hatırlarsın ve sende gülersin
Çevrendekiler fark eder ama senin umranda bile olmaz
Çünkü hala seviyorsundur onu
İçinde ona olan duyguların hiçbiri bitmemiştir
Şu an çıkıp gelse her ne olursa olsun ona koşarsın
Bittigi yerden tekrar başlarsın
İşte sevmek böyledir
Bugün 12 HAZİRAN
Her yıl bugün benim kahroldugum gündür
Hiç unutamam ;ne seni nede bu günü
Bugün tam 7 yıl oldu ama hala dün gibi aklımdasın
Umarım huzurlusundur
Ne kadar öfkeli olsamda yine dilimden beddua çıkmıyor
Ama unutamıyorumda beni terkettigin bu günü
Yinede sen mutlu ol
Umarım mutlusundur
Sadece ve sadece
Sen mutlu ol yeter


İBRAHİM SÜREL.

12.06.2009