Kırgın
İlk yaz vurgunu
Hanımellerim
Konmuyor üzerine
Ömürsüz mevsiminde
Tül kanatlı kelebeklerim

Kör düğüm aklım
Dökülürken geceye
Mah’ı kovalayıp
Dağın ardında
Her yeni başlangıç senle
Sessizce sohbetim
Mazideki hayalinle

Hangi kulak sen ki
Hangi ağız sen
Dokunurmu yürekleri
Yüreğime

Güllerin yanığı
Acıtırken genzimi
Unutulmuş coşkulardı
İçimi burkan

Yollarıma serptiğin
Gülleri toplayıp
Açmaya cesaretsizdi
Ellerim
Dar kapılar önünde
Öylece kalmamda
Ondan

Düş yorgunu
Gözlerim
Kapanmıyor artık

Yakamda ilikli
Kıyamadığım
En son umudum
Ölüm kadar kara çürüyor
Düştü düşecek toprağa

Biliyormusun
Bağladım onu
Düşmesin diye
Rüzgara yalvardım
Esme diye

Derken
Sığınıyorum
Acımasız zamana



yeni başlangıçlar senle
eskileri de

gülümsedin...
gülümsedim...





delikızım
aslında darmadağındı kelimelerim