Ansızın geldin düzeni bozulmuş dünyamın tam orta noktasına
ansızın düştün,
Çiçeklerin baharda yeniden açması gibi gönlümde yeniden sevda güneşi gibi
tomurcuklar birbaşka filizlendi,
Bir başka bakar oldu aleme baş üstünde taşıdığım
iki boncuk tanesi,

Adı olmayan ölmezlik şarabı fıçısına düşüp kendinden geçmiş bir sarhoş gibi
sevda yüklü şimdi gönül kervanım,
Sen binbir gece masalları şahmeranının gönlüne akan masal perisi misalisin
sonuna gelen ama sonu olmayan masalsın,
Uzaklarda olup uzak olmadığı kadar yakınsın, elimi uzatsam sana değecek,
sende elini uzatıp tutarmısın diye soruyorum kendi kendime,

Yine senle bütünleşen, belki SEN olan çok sevdiğim parktayım
yıldızlar ve gizeminde yüzünü seyre daldığım ay var parıldayan gök semasında
olmasa da ben hayal ediyorum,
Bazan dayanılmaz bir hasret sızısı gönlümde sancısını hissettiriyor
sana ve senile olmaya ışınlanmak istiyorum,

Bilmiyorum, anlamlandıramıyorum, adını koyamıyorum bütün yönler seni gösteriyor
pusulamın ibresi hep sana dönüyor,
Gönlümde buharlaşan damla taneleri gözkapaklarıma ulaşıyor, sen üzülme diyerek
gönlüme doğru asi nehri misali geri akıtıyorum,

Çalan bütün şarkılar SEN diye çalıyor, SEN dye söylüyor
herşeyde SENİN ismin yazıyor,
SEN biliyorum yadellerde, gönül denizlerine yeni yelkenler açmış
gönül deryalarında gezmedesin,
Ağlamayacağım, çünki gönül sevdalarımın hasret gözyaşlarını
senin omzunda silkeleyeceğim,

Söyle EY SEVGİLİ..! benim hasretliklerime, özlemlerime tiryakın var mıdır
yoksa BEN kendinden ümit kesilmiş hastanmıyım...

(Davut AYDIN)