2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1120
Okunma
gidilmedik evler düşündüm
perdelerinde bir sıra dantel olan.
çocuk sesinden yorgun düşer mi duvarlar?
beklenenlerin olduğu akşamlarda
yollara bin nazar bırakmak...
ama hepsi sonsuzluktan olacak.
ellerde zamanın mesaisi hiç işlemeyecekti,
saatler hep on ikiye beş var olacaktı.
düşündüm
-oldurdum-
sesimin asılı kaldığı fotoğraflı akşamlarda
bir bir kesildi yüzüm ve arkadaşlarım.
-tam da gülüyordum oysa!-
kimselere soramadım , nereye gidiyoruz, diye.
biri elimden tutmuştu ,
ben bir ev düşünmüştüm
çocukluğumun eskittiği ,
perdelerinde bir sıra dantel olan...
saatler on ikiye beş var.
sabret hayat!
birazdan yüreğim de uyanır.
nemide--2000
5.0
100% (2)
Cevap Yaz