şiiri açarken acaba sever miyim diye düşündüm.
evet imgeler ya da dilin akıcılığı mı diyeyim sevdirdi kendini şiir.
ama yorgunluğumu da söylemek isterim.

keşke ( şair daha iyi bilir ) şiir bir bütün olarak değil de


"kalabalık caddeler
şaşkın yüzlerde bir sır
acı yiyen çocuklar maskesiz
talan sevinçlerin hıçkırıklarında bir masum kedi
köşelerde kalmış umutların genlerinde yarım insan ağlamaları
tozpembe renklerin küf kokan şarkılarında çıplak elbiseler
ruhu değiştirilmiş her sözün son kullanma tarinden çalınıp hayat
çarmıha gerilmiş oyuncakların yaramaz çocukları gibi
hüzünsel patlamaların deşifre olmuş kalıntıları gibi
ne oldum sa onsuz olunan olunmuşluk

göremediğin ne senin ?

zavallı korkularından arınmadın mı
saklanıp aynanın önüne hangi devekuşu hikayaleri anlattın
bir sebebin olmalıydı oysa hayatın verdiklerine karşı
düşünmeden aldıysan her nefesi düşünmeden gül
bilmeden, istemeden, değmeden hayatın mayınlarına
gelirse aklına bir yalnızlık şarkısı sus pirim verme günahlara
ya sen sonrasız bir renk cümbüşünde kalmadın mı beyazsız
sevgi senaryolarında bir figüran hamletsiz
seviye düşüklüğüne düşmüş insan oyunlarından sıyrıl
ay ışığında şeytan ayinleri yaptırma yalnızlığıma
ve öyle bir öl ki nefretin yakasındaN kurtarıp kendini
at dipsiz sonsuzlara..."

olsaydı keşke.
ve bir şey daha sanırım harf hataları var şiirinizde.

...tarinden çalınıp hayat "

tarihinden mi olmalıydı ?

...yakasındaN "

n' küçük mü olmalıydı ?

bunlar şiirin yazılımıydı.
içeriğine gelecek olursak ben çok beğendim.

insanların halini anlatıyor şiir. daha ne desin şair.

teşekkürler !