Hayallerime Prangalar vuruldu



Çocukluğumu sormayın bana
Sormayın ne olur
Ağlatmayin beni

Benim kırmızı pabuçlarım olmadı hiç bir zaman
Yeşil-sarı kurdelem de olmadi
Doya doya oynayamadım gülemedim
„yağ satarım, bal satarım diyemedim
Al morlu fistan giyemedim
Ah, benim mahmur çocuklugum

Ayıp dediler
Günah dediler
Dokuzunda öğrettiler kimliGimi
Ayağımı yere vuramadim
Bağıramadım
Çağıramadım
Direnemedim
Çocuktum; kız çocuğuydum
Hayallerime prangalar vuruldu
Düşlerime yasaklar koyuldu
Coşamadım
Taşamadım
Varoluşun gizini çözdüm düşümde
Anlatamadim
Çocuktum; kız cocuğuydum

Mor yarınlara koşan bir çocuktum
-Henüz dalda tomurcuktum-
Ama öyle biri vardı ki;
Israrlı bakışlarıyla büyüdüğümü söylüyordu bana
Bülbülün güle şakıdığı bir gündü
Cehennemin kapısını açtı cennetin anahtarı
-Yandim, kavruldum, sarardım
Değiskenliğimin lığı ile inledi yer-gök
Kim dinler beni???
Kim inanir bana??
Annem? Annem çok uzaklarda….
Kime sorsan yaramaz, yalancı çocuktum
Kız çocuğuydum


Teslimiyetin çamurunda yoğrulmuş cinsiyetim
Itiraz hakkim yok yaratılmışlığımda
Hep bu yüzdendir ürperişim
Bu yüzdendir ezilişim
Kaş çatışım bu yüzden
Ay dünyanın
Dünya güneşin etrafında döner
Ya o çingıraklı karabasan geceler
Hep benim
Hep benim başımda döner
Içim uçsuz bucaksiz bir uçurum
Ben oradan düşmüş bir zavalli

Ateşlerden yıllar yuvarlanır ömrüme
Bakakalırim umutlarımin ardından
Ölümü cağırır umarsızlığım
Yaz kışla
Sevinç hüzünle yer değiştirir
Cinsiyetime kök salar sabır
Ağlayışlarıma sığınırım

Ben körüm…. Ben dilsizim…. Ben sağırım…
Hani şu üç maymun hikayesi var ya
Işte onun gibi…..

„Bilmem anlatabildim mi?

Hülya Kurnaz