4
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1095
Okunma
Onlar ellerinde mendille,sabahın ilk güneşiyle başlar herşeye...
Hüzünlü bir yüz ifadesi ve duygusal bir görüntü..
Sonra...başlarlar "abileeer,ablalaar"diye slogan atmaya.
Acıyan acımıştır zaten.
İçinde bir parça insanlık varsa bakarsın zaten onlara.
Kolunun uzunluğu kadar uztırsın elini.
Ve yüzlerindeki o küçücük tebessümden
Bir parça olmayı başarabildiysen,ne mutlu sana
Ne mutlu sana ki...Sokak çocukları aklında.
Onlar bizim çocuklarımız.
Sokak çocukları değil!
Onlar istemediler kaldırımdan ve asfalt yollarından bir aile.
Okul yerine kaldırımlarda mendil satmayı hiç düşünmediler.
Hayat onları istemedikleri bir şeye zorladı.
Hiç istemeden sokak çocukları oldular.
Kaldırımlarda mendil işçisi olarak hayata atıldılar.
(ONLARI KORUYUP SAVUNARAK HAKLARINI ARAYALIM LÜTFEN)
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz