Sabahtı
Kuşların efkar seslerine dolandı adımlar
Oysa ki bahardı
Gözlerden süzülen güze aldanıp
Sarardı yapraklar

Karaydı
Tülleri aralayıp
Yatağıma uzanan sabahın elleri
Akşamdan kalma
Yıldız aymazındaki
Sazende yüreğimin kopmuştu telleri
Hırçın dalgalar misali
Göğüs kafesimi dövdü durdu
Sahipsiz hüzünlerin bitmeyen selleri

Sanaydı
Arasına umut bağlayıp
Sessiz sedasız sabırlar ördüğüm
Ve attığım her düğüm
Ördükçe geceleri
İçimi ıslatan sayısız vuslatlardı gördüğüm
Uzaklıklar dizildikçe
Heveslendiren düşlerdi sövdüğüm
Ah bu ne karabasan
Ah bu ne çözümsüz kördüğüm

Banaydı
Satırlarda arayıpta bulamadığım teselli
Artık geceler oldu sırdaşım
Gelip sabahım olamayacağın besbelli
Tek huzur ellerindeyken
Her yanımda sarı bir manzara güz elli
Elbet birgün koynunda bahar gelecek
Yine teselli
Yine teselli...

ASLI DEMİREL...