Onu ne zahmetle evime getirmiştim
Upuzun orta direğinden
İki parmağımla tutup
Ağırdı epeyce büyüktü üstelik.

Aşık olmuştum ona ilk görüşte
Çünkü ben bir deniz tutkunu
Ben bir gemi gemici sevdalısıydım
Onlarla odası vardı harika kırmızı ışıkları.

Penceremin pervazında dururdu
Geceleri gece lâmbası yanardı
Hayaller kurarken ona bakarken
Derin uykulara dalar giderdim.

Oysa bir sabah kalkıp baktım ki ne görsem
Yerinde yoktu benim canım sevgili gemim
Eyvah kim ne yaptı ne oldu diye inledim
Kalakaldım ben onsuz mutsuzum ne ederim.

Onsuzluk mutsuzluğum oldu hüzünle doldum
Hiç unutamadım yokluğunu hissedip durdum
Ondan başka hiç bir gemiyi sevmedim soldum
Ben hep onu sordum ne çok gönlüm yordum.

Ah gemiciğim sana elveda diyemezdim
Zaten sen de bana elveda dEMEDİN
Gerçek bir sevdaydı bu insanın canının ta içi
İkimizden başka bunu kim bilsin ki.

Şimdi tek bir şarkı var dilimde gönlümde
Söyler dinler dururum bıkmadan hiç usanmadan
Özlemim çağlar gözlerimde bütünüyle sana kırmızı ışıklım
Mutsuzum tek dostum sensiz alabildiğine anlamaman gayrı kabil.



Müfide DECDELİ/İZMİR
09/06/2009/Salı
Saat:09/03