Şu dünya mekânları ne kadar farklı farklı
Kimisi süslü püslü, kimisi var ki, paslı.
Kimisinde can yaşar, bir tektir, tek başına
Sesi yok, sedası yok, güven vermez ki kula.
Kimi mekânlar vardır, canlara canlar katar…
Muhabbet o biçimdir, sevinç mutluluk artar.
Kimi mekânlar vardır, daraltır ve bunaltır
Girince bu mekâna, tüm ruhları karartır.
Huzur hiç uğramamış böylesi yapılara
Kendine hayrı yokken yarar mı başkasına.
Deme sakın ben sade evsiz barksız bir kulum
Böylesi bir mekânda belki mutlu olurum.
Bu mekânlarda sen, sakın huzur arama
Sade ruhuna değil, ömrüne işler kara.
Kimi mekânlar vardır, ruhları aydınlatır.
Sanırsın buraları ilahi bir dergâhtır.
Beyazın nurlaştığı, ruhların uzlaştığı
Kaderin birleştiği, besmeleli mekândır.
İmkânsıza yok imkân, Saray olunca mekân.
Öyle düşünür kullar, yoksulluk yaşıyorken
Hâlbuki ne hicranlar, ne aşklar yaşanmıştır
Taş duvarlar ardında saray olsada mekân.

Ömrüm olalı beri, birçok mekân dolaştım
Bakıp seyre daldıkça nerden neye ulaştım.

Kâinat kitabının önsözü olan insan
Bu âlemin içinde en güzel mekân sensin
Ruhlarımızı saran, yapıyı nakşeyleyen,
En gözde emaneti bizedir bahşeyleyen..

07/06/2009