13
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
2199
Okunma

Kızılın aydınlığı sönmüş
Yeşil uzaklaşıyor benden
Beyaz biraz sararmış,
Nerede pembe’m?
Rengi bir hoş olmuş güneşin
Toprak soluyor
Kirli sarıya dönerken mavisi denizin
Ağaçlar yalnız salınıyor.
Işığı boğuyor karanlık
Renksizlik bir bir yutuyor her rengi
Susmak işliyor kemiklerimize
Kulaklar sağır, gözler kör, ağızlar kilitli.
Mutluluk sıyrılıyor yüreklerden
İçimizdeki mavilik kayboluyor,
Ufuksuzluk bu..
Kırık çanaklardan sular sızıyor..
Zeynep A.
5.0
100% (5)