Annem derdi hep
lokmamı bitirmezsem
büyüyemezsin diye
büyümek isteyen kim ki?
ben, iyiyim böyle

Babam anlatırdı hep
Okuda adam ol derdi
Adam gibi adam olanların
sevilmediklerini bilmezdi
ben de lokmamı bitirince anladım
okuyarak adam olmak yerine
adam gibi yaşadım

hep nasihat ettiler
doğru konuş diye
her köyden kovuldum
adım çıktı dokuza
hiç inmedi sekize

Aşk dediler
büyüyünce öğrenirsin
aşkın en büyüğünü öğrendim
hep küçük kalmak istedim

hayal kurmayı bırak
hayat seni bekliyor dediklerinde
şirin birini bekledim
bir pamuk helvayla beni
beklediğini düşledim
kirli sakallı biri çıktı karşıma
hayret ettim hiç böyle bir şey düşünmemiştim

son lokmamı bitirdim Anne
Hep doğru söyledim
Aşık oldum
adam olamasamda,okudum
hayata teslim oldum
ellerim havada
gözüm hala pamuk helvada
pişmanım son lokmayı yuttuğuma...

Hayat,aslında Şirin’di.Sakal bırakan benim...