Yine bir gün daha tükeniyordu burada
akşam ezanı okunda
Kınalıada’nın etekleri ışıldamaya başladığında
ve sessizlik köy yapımı dut pekmezi gibi döküldü masama
martı çığlıkları da kesiliverdi
bir matem havası esti
gün geceye demir attığında

Şimdi duyulanlar;
çatal kaşık sesleri ve kızartma kokusu
akşam yemeğine oturdu aileler
hüzün yağardı içime bu zamanlar
mutfaklardan yayılan kızartma kokularına
hayalimden yoğurt karıştırırdım
elimde kitap defterim
öğrencilik yıllarımda Ankara
Abidinpaşa ile Saimekadın semtleri arasındaki
üç arkadaşımla kaldığım evimin yolunda

İstanbul
Maltepe’de gün can çekişe dursun
Adalar’da gece başlıyordu tüm ihtişamıyla
hayat kaynayan kazan
köpük oldum attı beni dışarıya
terasta tek başıma karanlık bir köşede
bana yazmak yakışır
hep amatör kalmak gayesiyle
hiç olmazsa
dokunmayın manzarama.

Mehmet Akif Tiryaki