Dün gece yine yalnızdım

Yine eksikti bir yanım

Şiir çekti canım

Kurdum çilingir soframı


Bir, iki…

Dökünce mısralarımı

Hey deli gönlüm,

Hey gözünü sevdiğim,

Hey Şiir’de can bulan garip Şair, yaz

Aşk ile yaz, yaz ki

Ah ile tükenen ömrüne

Mısra mısra can gelsin…


......


Uzaklarda şimdi sevgili

Elleri ellerimde

Birlikte tutuyoruz yarınları

Gözleri kocaman

Gözleri umut

Gözleri yüreğimi okşuyor

Birlikte seyrediyoruz mutlu çocukları

Yarınlara bakıyoruz

Çiçek açmış Kardelenler…


….

Van’da

Bir gelin başı süslüyor sevdiğim

On yedisinde ölüme yoldaş

Yaz Şair’im, yaz

Yavaş yavaş

Mısra mısra yaz

Yaz ki,

Utansın ölüm

Utansın töre denen zulüm…



………

Kanıyor ellerimiz

Yanıyor yüreklerimiz

Sancılar içindeyiz

Her birimiz bir yanda

Kırık sevilerdeyiz

Ah ateş,

Ayrılık yangın

Şimdi bir yangın yerinde

Alevler içindeyiz…


.......


Seni özlüyorum yar

Beyazlar içinde

Zilha gelini görüyorum

Hiç yakışmamış ölüm...

..........

Soframa bereket girmiş sanki

“haberin var mı” diyor Ahmed Arif

“kimi sevsem, sensin” diyorum

Attilâ İlhan’dan

Can baba’dan

Nazım ustadan okuyorum...


….

Kesmiyor,

Kesmiyor canım, kesmiyor

Hüngür, hüngür ağlıyorum

Ölesiye doluyum bu akşam

Kırıyorum kalemimi

Ölümü yazdı diye

Ve son bir mısra daha

Seni yazmak istiyorum…


......

Gözyaşlarını siliyorum bütün çocukların

Kalemim kırık,

Kalemim kırık işte

Haykırıyorum

Se-ni se-vi-yo-rum…



Mehmet Sabri Kılıç