Ağlamak güzeldir,
Sakın utanma.
Ağlamak;
Öfke,nefret,aşk
Kısacası hepsini kusmaktır hayata
Ağlamak;
İnsanca ve çoşkulu bir şeydir.
Ağlamak;
Tüm güzelliğin
Ve tüm çirkinliğinle var olmaktır.
Ağlamak;
Tanrı’nın verdiği bir nefestir.
Ağlamak;
Kalbinde yanan ateştir.
Ve ağlamak;
Yıllardan sonra bulduğun bir neşedir.
Beklemektir,
Her gece gibi yolları
Binbeterdir aşktan
Alışkanlıktır...

Ağlarken bilir dünya, mutlu olduğunu
Bensiz, sensiz kalmaktır ağlamak...
Ve yine ağlamak;
Bir kurşun yarasıdır içinde...
Yaştır sokaklar o vakit,
Loş gözükür ışıklar,
Ilık ılık eser rüzgarlar,
Birdenbire için çoşar ya hani,
Ayrılığa yeni bir adım atarsın ya yeniden,
Bulutlara tüneyen seslerin;
Yıldırım gibi içini titretir ya hani,
Karanlığın vurmasıdır ya sessizliği,
Ve bir eylül çürüğü olur ya içinde;
Nesnesiz olasılıkları tartarsın ya bazen,
Yokluğunu gecelere serersin ya,
Bildiğin kelimeler kifayetsiz kalır,
Bilmediğine sığınırsın ya hani,
Ve dersin ki Tanrı var...
İşte ağlamak böyle bir duygudur;
Belki yeşermez bozkırların,
Ama değer bunlar için ağlamaya...

Bunlar aklıma geldikçe,
Sen bir bulut olup yağdıkça,
Akardın akardın ya damarlarımdan...
Karasevdam;
Ağlamak güzeldir,
Sakın utanma...
Bırak düşsün gözyaşların ateşlerime,
Yağmur olup damla damla...