İstanbul’dan, ilk ayrılışım değil,
Ama
Döneceğimi bilsem de,
Ayrılık işte.

Yüreğim de burukluk
Gözlerimde nem
Aynı sahne yaşanıyor yine istemeden.

Çünkü
Bırakıyorum sevdamı,
Düşüyorum yollara gece yarısı.
Uyku çöküyor gözlerime.
Ara sıra dalıyor gözlerim,
Kısa metrajlı film gibi,
Rüyalarıma giriyor sevdiğim.

Molada iniyorum otobüsten
Yüzümü yıkıyorum
Bir çay içiyorum
Aralanıyor gözlerim belli belirsiz
Yine dalıyor gözlerim karanlıklara

Araba farlarında düşlüyorum hayatı
Çizgi çizgi geçiyor gözümün önünden yaşam

Kazandıklarımı,
Ve kaybettiklerimi düşünüyorum
Sonuç; yaşım kırk dört
Bakıyorum tek kazancım sen

Ankara’ya iniyorum kuşluk vakti
Aradığım bir bardak çay
Bir dilimde su böreği
Giriyorum bahçeli de bir pastaneye
Geliyor ama boğazımdan geçmiyor inan

Aklıma düşüyorsun yine
Elimde değil özlüyorum seni
Elimdeki tek değerdin sen