Görmeyen göz, duymayan kulağım,
Sevgi sözlerini söyleyip duymaktayım,
Ben kendimi sizlere nasıl anlatayım,
Ben adeta yalnızlıklar ülkesindeyim..

Geldim dünyaya işte gitmekteyim,
Her gün birer adım ilerlemekteyim,
Geleceği umutlarla düşünmekteyim,.
Ama ne yapayım işte bi çareyim..

İyi günlerde yanımda oldu dostlarım,
Her zaman iyi anımda onlar birlikteydim,
Bir an düştüm, bittim harap içindeyim,
Nerdesiniz iyi günde dost gördüklerim…

Ararsam sorarsam selamım alınıyor,
Bunun dışında hiç selam verilmiyor,
Yaşamda yaşadıkça neler görülüyor,
İnsan yalnızlıklarla yok olup gidiyor..

Acıkıyor ama hiçbir şey yemiyor,
Görmek istese de bir şey görmüyor,
Sevgiden yana da şansı yok diyor,
Hüsran ve hüzünle yaşanıp gidiliyor..

Seviyorum diyor, ama yalnız yaşıyor,
Ne yaptıysa hepsini içine hep atıyor,
Herkese anlatayım diyor anlatamıyor,
Bunalımlar artık büyüdükçe büyüyor..

İçindekileri dışarıya aktaramıyor,
Artık yaşamda umutlar tükeniyor,
Bu beden artık yok olup gidiyor,
Gözler ve gönül ağlamaya devam ediyor..

Kendimi ancak kendim teselli ediyorum,
Bu günlerde en sonunda geçer diyorum,
Ama artık ne yapayım şuan biçareyim..
Bu dünyadan böyle geçip gidiyorum..