Uçkun yüreğimin derinliklerinde şule kavrukluğundayım
Çakmaktan çakın gibi sarar sinemi gecenin sağırlığı
Teessürle üzerime devriliyor odamın cidar sessizliği
Büğet bir alazla kavrulur göğsümün kafesi firak misali

Gelip dayanmışsa şakağıma tefrika çeki zamansız
Gözlerimin tavlını silebilmeliyim yırtık bir elbeziyle
Nasılsa münzevice sarılmışım mübayenete
Artık o gözler beni görse ne, görmese ne?

Har yeri olmaktan kurtaramadın ya kendini ey sadırım
Bir keşişlemeyle fücceten mevte karışsan ne yazar?
Say ki hiçbir vakit yaşamadın ve hep zayiattın
Düşün ki gelişin gelmeyişlerle zebella teehhürlü

Bırak kalsın, tek bir revnak istemiyorum senden olan
Git hem de çok ıraklara ve gözlerini de al yanına
Biliyorum hiçbir vakit senden zayiat yok bana
Bırak kalsın yüreğim yangın yeri olan yokluğunla
Ve bırak kavrulsun bedenim hasretinle firak misali…