Sen ne dersen de,
İstanbul gecelerinde kaybettim seni.
Loş ışıklar altında…
Sen sahil kenarında
Seyrederken gemileri
Sen ne dersen de,
İstanbul gecelerinde kaybettim seni

Sen ne dersen de,
Martılar fatiha okudular
Gidip de gelmeyenlere…
Gözlerinde yansıyan loş ışıklar var ya
Her şey bir yana, her şey angarya
Düşüverdi avuçlarımdan
Senin için topladığım çiçekler.
Birer birer yoldum,
Kırmızı beyaz gülleri…
Sen ne dersen de,
İstanbul gecelerinde kaybettim seni

Sen ne dersen de,
Yedi tepede, yedi kez kahroldum.
Yedi kez boğuldum,
Marmara maviliğinde…
Yedi kez bağrımı döndüm,
Asma köprülerin her birine…
Çivilediğin gözlerin takılı kalırken yıldızlarda,
Sahte gülüşler yanaklardan birer birer süzülürken
Ve saçlarını okşarken
Marmara’dan gelen meltem…
Ben yönümü döndüm,
Deniz olmayan yerlere…
İndirdim şapkamı
Ve hüzün türküleri yükledim gemilere
Siyaha boyadım sensiz geçen günleri
Sen ne dersen de,
İstanbul gecelerinde kaybettim seni.

Sen ne dersen de,
İster bana Bebek’ten bahset
İster Çamlıca’dan
İster “Beyoğlu’nu avucum gibi biliyorum” de
İster iskelede balık yiyen adamlardan
İster, Fatih’ten ilham alıp,
Gemileri yüzdür karadan.
İster somuncu babanın bitmeyen somunlarından
Birer azık bağlayıp koy avuçlarıma.
Ben İstanbul gecelerinde kaybettim seni
Sen, ey mahmur bakışlı;
Acaba hatırlıyor musun beni?
Hani, şu kaldırımın öbür tarafındaki
Elleri böğründeki adam
Bendim.
Nasılda geçmiştin yanımdan
Göz ucu ile bile bakmadan.
Oysa yanı başımda, yakınımdaydın
Omuzun omzuma değmişti
Hatırlıyor musun?
Ellerin, elinin tersi ile değdiğim yerleri silmişti.

İstanbul gecelerinde kaybettim seni
Bir dolmuşta, bir takside, belki bir gemide
Bilmiyorum işte,
Hatırlamıyorum…
Karşıdan karşıya geçerken
Çantamı çalar gibi çaldılar
Yani, kısaca
Seni benden aldılar.

İstanbul gecelerinde kaybettim seni
Arka sokaklarda…
Dur, dur!
Ne kabahati var arka sokakların
Sen ön caddedeydin…
Hatta bir kavşağın tam orta yerinde
Herkes toplanmış alkış tutuyordu
Objektifler sana dönmüştü
Renk renk ışıkların biri yanıp biri sönmüştü
Hatırlıyorum, hatırlıyorum…
Hayal kurduğun siyah uzun arabaya
Bir de bize benzemeyen biri binmişti.
Sen gülücükler dağıtıyordun.
Benim hiç tanımadığım,
Hayalimde olmayan,
Anamda görmediğim,
Bacımda sevmediğim,
Komşumun bile yüzüne yakıştıramadığım…

İstanbul gecelerinde kaybettim seni
Herkesin bulduğu yerde…
Hatırlar mısın?
Siyah gözlüklerini takmıştın.
Gözlerin zifiri karanlıktı
Mehtabın ışığında süzülüverdin
Geri dönmemecesine…
Sen giderken bir sancı saplandı,
Sol yanıma
Dinmemecesine…
İstanbul gecelerinde kaybettim seni
Gelmemecesine…
Gelsen bile bulamazsın artık beni
Sen ne dersen de,
İstanbul gecelerinde kaybettim seni.