Kapandı bir sayfa daha, gönül defterimde,
Zordu, uzundu, acıydı, tatlıydı, hüzündü, yalnızdı,
Nasıl kapatabildim, bende şaştım kendime,
Veya yürüdükçe, aslında hiç yürümemiş olduğumu, anlamakmıydı,
Sap gibi kalmama vesile olan,
Tırmandıkça zorlu tepelerin aşılmazlığı, ve hiç bitmemecesine,
Yeni tepelermiydi önümde oluşan,
Çıktıkça, çıktığım, her atlayışlarımda düştüğüm,
Çukurlarmıydı canımı acıtan,
Yoksa yediğim çukulatalı pastalar gibi haz duyup,
Tadı damağımda kalan ve sonra bir buruklukmuydu,
Dilimde olan,
Yada içimden hiç atamadığım, belirgin boş bakışlarmıydı,
Hüzünlerine daldığım,
Sarmaladıkça beni, sarsarcasına kucak açtığım,
Belkide boynu bükük yalnızlıklarımdı,
Yarenlik ettiklerim,
Belkide yemin edipte yaptığım yalnışlardı,
Defalarca defalarca, yapmam dediklerim.. Kapansada sayfaları defterimin,
Sararsada sayfaları yıllar sonra, aslında,
Hiç unutmayacağım eskilerimi, hep bileceğim nasıl olsa.....




KAYNAK33
25.05.2009