Evimiz de mutlu olup kalanız,
Gönlümüzü verip sayğı alanız,
Hâl hatırımızı sorup salanız,
Evladı bize de Rabbimiz verdi.

Hâlimize şükür edip solmadık,
Hayat neşesine doyan olmadık,
Hatırları alıp uzak kalmadık,
Evladı bize de Rabbimiz verdi.

Evden ayrılmadık sabırlı durduk,
Çoçok olmasını arzuyla sorduk,
Kendimizi boşu boşuna yorduk,
Evladı bize de Rabbimiz verdi.

Bitmeyen umutta çiçekler açtı,
Duyulan özleme neşeler kaçtı,
Yaşanmış günlere mutluluk saçtı,
Evladı bize de Rabbimiz verdi.

Sonbaharmda gülen bugünümüz,
O anda şenlendi bizim günümüz,
Çocuğumuz oldu mutlu ünümüz,
Evladı bize de Rabbimiz verdi.

Sevinçli yaşayan bizler de olduk,
Hayatın sonunda çoçuğu bulduk,
Geçen zamanlar da gamsız yorulduk,
Evladı bize de Rabbimiz verdi.

Oğlumuzun adı . . . . . konuldu,
Kızımızın adı . . . . . konuldu,
Vatana - millete hayır sunuldu,
Evladı bize de Rabbimiz verdi.