duyulmamış imgelere saklıydı umutlar
varlık yokluk arasındaki düşler
uzaktı yakınlığımız kadar
ses nefes yetiyordu anlamak için
ne gözlerimiz şahit olmuştu
ne de mimiklerimiz ele vermişti bizi

gerçeğin ta kendisiydi
dizelerindeki keder
sözcük konvoyların çelişirken
düğümler atıyordun aklıma
girdabına akıyordu düşlerim
uçurumlarda geziniyordu ruhlarımız

eğretiydi sesinin tınısındaki gülümseme
geçmişin çarmıhında ağlaşıyordu hislerin
kırgınlığın zamanının tükenmesineydi
bu yüzden alıngandın oyun bozan çocuk kadar
dağılıyordun boşluklarda sıkılgandın
önce kendini inandırmalıydın yanıtlarına

saklı düşlerimizde yer yoktu bencilliğe
kurban edilirken ruhun sonsuzluğa
bedelini ödetecekti elbet gölgesiz bedenlere
içimdeki uçurumları çıkarıp atma sırası bende
ve arınma sırası bulutların arasında
kalın bir çizik atarak gizemli imgelere
gerçeğime dönüyorum dağ başında

Hülya Ekmekçi