Bir ayı bir ton armudu yermiş.
Gel de “vay” deme nasıl demezsen.
Bir pire bir fili yere sermiş,
Gel de “vay” deme nasıl demezsen.

Aslanlar çakallara yenilmiş,
Sineklere “eyvallah” denilmiş,
Bilerek yılanlara binilmiş,
Gel de “vay” deme nasıl demezsen.

Yalandan onca saray oluşmuş,
Bahçelere kargalar doluşmuş,
Farelerle kediler buluşmuş,
Gel de “vay” deme nasıl demezsen.

Atı alan Üsküdar’a kaçmış,
Sansarlar doygun, kartallar açmış,
Mandalar kanat takıp da uçmuş,
Gel de “vay” deme nasıl demezsen.

Arifler cehle paça kaptırmış,
Bin doğruyu bir eğri saptırmış,
Şeytan cimriyi mülke taptırmış,
Gel de “vay” deme nasıl demezsen.

Kılıçlar kılları kesmez olmuş,
İlkbaharda açan güller solmuş,
Âlimler çıldırıp saç baş yolmuş,
Gel de “vay” deme nasıl demezsen.

Geveze laftan saraylar kurmuş,
Yüz yıldır işleyen saat durmuş,
Körler atıp da hedeften vurmuş,
Gel de “vay” deme nasıl demezsen.

Irmaklar günlerce hep ters akmış,
Mağluba galip madalya takmış,
Devlere cüceler yan yan bakmış,
Gel de “vay” deme nasıl demezsen.

Tarafsız olanlar taraf tutmuş,
Çoban sürüyü dağda unutmuş,
Balıklar denizleri kurutmuş,
Gel de “vay” deme nasıl demezsen.

Kazlar tilkiye kuyular kazmış,
Kırk yıllık mülayim bir günde azmış,
Hasta, doktora reçete yazmış,
Gel de “vay” deme nasıl demezsen.

Mutfakta zararlıymış satırlar,
Terk eylemiş çifteleri katırlar,
Kör görür, duymayanlar hatırlar,
Gel de “vay” deme nasıl demezsen.

Karakışta gün yazlardan sıcak,
İpe değince eğilmiş nacak,
Bir üfleme ile sönmüş ocak,
Gel de “vay” deme nasıl demezsen.

Dar günümde zorlukları aşardım,
Gölleri yatağından taşırdım,
Şu satırlara ben de şaşırdım,
Gel de “vay” deme nasıl demezsen.

Durdu ŞAHİN