SOYU BOZUĞUN

Girme meclisine soyu bozuğun
Çok geçmez ortaya koyar özünü
Biner tepesine bağrı eziğin
Kendi kuralıyla oyar gözünü

Üfürükle dağı taşı yürütür
Çöle sandal atar gölü kurutur
İçinde kin besler zorla sırıtır
Yalan balçığıyla boyar yüzünü

Çiğ pişermi kor ateşe girmeden
Ham has edilemez emek vermeden
Çam devirir gönül kırar durmadan
Baştan söyler son diyecek sözünü

Çok kılığa girer ortama uyar
Her türlü lüzumsuz olayı duyar
Sevgiyle yalanı yan yana koyar
İş işten geçince döver dizini

Toprağa düşmeden yeşermez tahıl
Kalemsiz tetikçi olurmu ehil
Mızrabın dilini bilmeyen cahil
Odun sanar DİDARİ’nin sazını

Pakize ALTAN