Hep……
Animidir çırpınışların ölüm
Sonlara yok mudur çıkışların
Apansızlıklar mı kaderin ölüm

Hep……
kahpe pusular mı yoldaşın ölüm
Kara diken ellerin
Sonralar….
Yok mu kitabında ölüm

Hep…..
Gecelere mi doğarsın ölüm
Bahara eren sabahların yok mudur
Güller içinde bülbülü
Dinlemez mi ğüleklerin
Çıraların can alevi sızmaz mı
Karanlıklarda mı alemin ölüm

Hep…
Viraneliklerde mi gezersin ölüm
Yeşil sarayların ortasından hiç geçmedin mi
Duldasında oturmadın mı çınarların
Yavukluna beyitler dizen
Dillerin olmadı mı
Üzmelerde mi defterin ölüm

Hep…….
Senden ötesi yokmu dersin ölüm
Muradı bulan ersin istemezsin
Kimle kindesin
Bilirde bilemezcisin
Deryalara ermeden
Geçer mi güzlerden elin
Mavileri zifirilere
Neden sen koyarsın ölüm

Hep….
Sevmelerden kovarsın yürekleri ölüm
Elinde candan kürekleri
Kan fışkıran
Kesik başlı bilekleri
Nasıl bükersin ölüm
Höykünerek
Sökük bedenleri
Dikersin toprağa ölüm

Hep düşükler sana ölüm
Yakarmalar alışmışlar
Dar yakana
İflah olmaz keremlerde
Yazıklanmış alışkanlıklar
Çoğalmış zaferlerin
Kör yüreğin eğilirde bir gün
Ölümü bilirmisin ölüm

Hep….
Sevmelerde olduğunda dün
Yakınırda ararsın
Hor bakışlarda yanarsın üzgün
Sende çaresizce ölümlere ağlarsın
O gün çağlarsın be ölüm

Feriha Ceylan