Dısarda usulca bır yagmur yagar,
Dokunur penceremın kenarına damlalar
Neden sonra bir rüzgar cıkar apansız
Anladım ki yüregımde sonbahar

Evet dısarda sonbahar var ya içimizde...
Kimseye anlatamadıgımız o gızlı kösemızde ne var dersın?
Belkı korkularımız belkı gızlı kalmıs sırlarımız...

Evet orası bır mezarlıktır, mazıden kalmıs hatıralar,
Unutamadıgımız sevdalar gömuludur orda
Bizde o mezarlıgın bekcısıyız.
Ne zaman bir hayal dikilse ölüler ayaklanır korkarız
Ve caresız elden bısı gelmemesı karamsarlıga ıter bızı,
Saklı kalan hatıralar döken gözlerımızden yaslar o anda ölürüz

Ve korkularımızdan dolayı hep saklarız içimizde
Sevdaları, hatıraları...
Hep bır kac sözcuk kalmıstır içimizde acıga vuramadıgımız
Son bır kac sözcuk...

Ve o son sözcükler yasama sevıncını yakaladıgımız ve yarından ümitlerimizdir ki
Ucurumdan asagı düşerken tuttugumuz tek saglam daldır.
Ah bı de sevdamız olmasa...

Sevdalarımız bambaskadır asıl budur içimizde gizli kalan
Kime anlatabılırsın kı ya da kıme anlatsan senı anlar kı
Belkı bu yüzden gizlidir kelımelere dökülmez!

Aslında öyle kelımeler söylemek ısterız ama
Dilimiz dolasır bogazımızda bir hıçkırık gibi düğümlenır
Kagıda dökmek ısterız ama ellerımız tıtrer yazamayız

Hiç irdelemesek oldugu gıbı bıraksak dıye gecırırız aklımızdan
Ama o zamanda içimiz rahat etmez
Açıga vurmak zor oldugundan hep bır cabalama olur bizde

Bazende anlamı olmaz artık o sözlerın, bIrakıp giderız
O anda sevdalar ölür, gönlümüzdeki mezarlıga gömülür
Ve böyle bir sonbahar gecesınde aklımıza takılır
Seneye bir sonbahar gecesınde tekrar hatırlanmak üzere bırakılır...


ESKI BIR ARKADASIMLA BIRLIKTE TELEFONDA MESAJLASARAK 2004 TE YAZMIS OLDUGUMUZ BI SIIR UMARIM BEGENIRSINIZ...