Aşk,
ışığın insanda beden bulmuşu,
tıpkı sevda’mın sende yankılanışı gibi,
aşkıma esvap oldun,
haykırdığım tutkumun aksi-seda’sı…


Işığınla yanan gözlerim,
senden başkasını seçmiyor,
cılız ışıklar cezbetmiyor beni,
ne beni nede gönlümü…


Adın,
beynimde yer bulmuş,
her duyduğumda zonkluyor,
ruhum ışığını arıyor durmadan,
fenersiz Diyojen,
karanlıkta her duvara toslayıp,
yokluğun acısına feryat etmekte…


“Koma imdada kulların yetişsin
Senden yardım senden ihsan Ya rabbi
Çağrım sana imdada yetişirsin
Sensin Gani sensin Vedud Ya rabbi...”


Yüreğim seni söyler,
yalnız sana yazar kalemim,
bedeninin hasretiyle yanar bedenim,
unutmak istekle olmuyor,
cin olsan bir eüzu yeter sana,
sihrine kapılan gönlüm ayan,
hatim insem çıkmıyorsun aklımdan …

Gül bağında bağbandım,
deremediğim gülümsün,
örümcek ağında sallanır aklım,
gül kokunla sarhoşum halâ,
gönül vazom bomboş,yerinde
akıl sınırlarımı zorlayan halisinasyonlar,
oyun oynamakta ruhuma,
benim sandığımsın …


Her gecem zulmette,canımı acıtan,
yürek feryatlarıyla ağlayan ruhum ,
sevda çarmıhında…


Ve bir gazel’le yalvarmakta dilim;

“Bir imdat ile feverânda gönlüm
Senden medet ,senden imdat Ya rabbi
Nafile hayâl ile geçti ömrüm
Sensin Rahim ,sensin Rahman Ya rabbi...”

DİVANE /Arif BİLGİN