Lunaparkımın renkleri gökkuşağından.
Her adım başka güzellik,
Her dokunuş sihir,
Her nefes rüzgarı bir rengin
Gökyüzüyle bir…


Lunaparkımın ışığı elmastan.
Gözlerini kamaştırır güneşin ardından.
Tutamazsın eteklerinden elin kayar.
Zaman durur; sen işlersin…


Kim görse alamaz kendini.
Uykularına dalamaz.
Çocukluğunu bırakır orada;
İp atlayamaz,
Top oynayamaz,
Gülemez,
Ağlayamaz…


Gökkuşağı dolandı, sarıldı,
Göz kırptı sonra bana, geçen gece.
Parıldadı, oynadı hepsiyle.
Gülüşmeler , iç kopuşlar bıraktı;
Bir melodi,
Bir meleğin arpinin sedasıyla…


İstersem uçuyorum kanatsız.
Gerçeğimde düşümü yaşıyorum.
Tabi ki atlı karıncam var, en göz alıcısından.
Gökkuşağı onu benim için özene bezene boyadı.
Renklerle sarmaş-dolaş dönüyorum.


-En sevdiğim, en güzelim-


Işıkların, gözümü aldı.
Gözlerimde renk
Gülümseyebiliyorum…


ezgi ç.
07.11.2008