Dücuk düşlerimiz olmadan geliyoruz dünyaya ve geldikten sonra kendimiz düş kurmaya çalışıyorz. Güzel bir gelecek, mutlu bir yaşam, çocukluğumuz beştaş ve seksek oynayarak geçecek bir dönem. Bir anda iniyor karabulutlar çocuk düşlerimize ve küçücük bedenimize. Kalkamıyoruz altından. Önce bedenimiz eziliyor ardından düşüncelerimiz. Yeminle rederke kalkmaya çalışıyoruz yükün altından ve sonra suskunluk, ezilmişilik, kirlenmiş bir dünya, yok edilmiş bir gelecek. Bir başkasının urğana dizmesine izin vermeden kendimiz uzanıyouz çocukça düşüncelerimiz ile ipe ve gömülüyopruz sessiz çığlıklarımızın içine.

Ne ganj temizleyebilir kirelnmişilği, ne güzen getirebilir artık çocuk beynimize ışığı. Çünkü her gün binlerce ton yük ile yine ezemey devam ediyoruz çocukları ve yok ediypruz düşlerini.

Muhteşem bir şiir. Kutluyorum kaleminizi ve saygılar yüreğinize. Tam puanı tüm sorgulamaları ile hak eden dizelerdi.