Akşam olunca çekilirdim
Dört duvarla çevrili karanlık odama
Yalnız değildim sigaram ve sen vardın
İçtiğim sigaramın dumanına adını yazdım
İçki dolu kadehlere teslim ettim kendimi
Tek seni unutmak için
Kadehlerde içki yerine anılar doluymuş
Her kadehi içtiğimde biraz daha sarhoş oluyordum
Ve anlamsız bir hal alıyordum
Beni görenler tanımıyordu
Tanıyan dostlarım ise
Bir tekme de onlar vuruyordu
Öyle oldum ki;
Artık kendimi tanıyamaz oldum
Her anımda sen vardın
Bir sevgiyi unutmanın ,
Bu kadar zor olduğunu bilmiyordum
Ama bu sevgi benim sonum oldu
Seni unutamadım ama kendimi unuttum
Çünkü seni düşünmekten kendimi düşünemiyordum
Yaşamak olmuştu bir ızdırap
Koskoca dünya bile küçülmüştü artık
Ne olur ise olsun hiç bir şey seni unuttturamadı.
Sanki ikinci kimliğim olmuştun
Seni unutmanın tek yolu ölümdü
Ama nedense yaşıyordum
Bu da Tanrı’nın bana verdiği ızdıraptı.
Ölmek sadece toprağın altına girmek değildi
Çünkü ben zaten yaşarken ölüyordum
Her aklıma geldiğinde
Ömrümden bir ömür daha gidiyordu,
İşte YAŞARKEN DAMLA DAMLA ÖLMEK
Buna denir............................

Ayşe BATUGE